نانوکاتالیزور جدید Fe3O4@MnPOM از طریق اتصال کووالان پلی اکسومولیبدات [PMnMo11O39]5‒ بر روی سطح نانوذرات مغناطیسی Fe3O4@SiO2 عاملدار شده با گروههای آمینی با موفقیت سنتز شد. نانومواد سنتز شده با استفاده از یک سری از روش های طیف سنجی شامل پراش پرتو ایکس (XRD)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، طیف سنجی پراش انرژی پرتو ایکس (EDX) و طیف سنجی مادون قرمز (FT– IR) شناسایی شد. نانوکامپوزیت حاصل، فعالیت کاتالیزوری مناسبی را برای واکنش اپوکسایش الفین ها به اپوکسید مربوطه در حضور اکسنده t– BuOOH با بازده و انتخابگری بالا نشان داد. به علاوه، کاتالیزور سنتز شده می تواند به راحتی با استفاده از یک آهن ربای خارجی از مخلوط واکنش بازیابی شود. آزمایشات بازیابی کاتالیزور نشان داد که این نانوکاتالیزور می تواند دست کم تا هفت چرخه کاتالیزوری بدون کاهش قابل ملاحظه ای در کارایی آن، مورد استفاده مجدد قرار گیرد.

فرضیه: در مطالعه حاضر، برای توسعه کاربرد نانوالیاف دارای نانوخوشه {Mo132}در زمینه های مختلف شامل استفاده در ماسک های تنفسی و لباس های جاذب آلاینده تلاش شده است. روش ها: نانوالیاف پلی آکریلونیتریل-{Mo132} با میانگین قطر حدود 150nm با فرایند الکتروریسی بهینه سازی شده با روش های طراحی آزمون نظیر روش تاگوچی و طرح مرکب مرکزی تهیه شدند. شکل شناسی و ساختار شیمیایی نانوالیاف با روش های میکروسکوپی الکترونی پویشی (SEM) و عبوری (TEM) و طیف سنجی زیرقرمز تبدیل فوریه (FTIR) مطالعه و وجود نانوخوشه {Mo132} در ساختار نانوالیاف با طیف سنجی UV-Vis تایید شد. تعیین قطر و تعداد گره های نانوالیاف با نرم افزار پردازش عکس انجام شد. نانوالیاف نهایی بر اساس شرایط بهینه الکتروریسی تولید و عملکرد آن ها بررسی شد. یافته ها: شرایط بهینه فرایند الکتروریسی شامل غلظت %10wt، ولتاژ 16kV و فاصله 10cm بود. افزودن {Mo132} به نانوالیاف پلی آکریلونیتریل موجب بهبود خواص نانوالیاف و عملکرد آن ها در جذب ذرات شد. بررسی خواص نانوالیاف نشان داد، نانوذرات به خوبی با چسبندگی مناسب روی سطح پلیمر توزیع شدند. از برتری های این نانوالیاف می توان به توان جذب زیاد، روش سنتز سریع، هزینه کم، زیست سازگاری و سمی نبودن اشاره کرد. هدف نهایی این پژوهش، طراحی و تولید نانوالیافی کارآمد برای جذب ذرات معلق و آلاینده های شیمیایی به منظور استفاده پلیس و سایر افراد جامعه است. این نانوالیاف در سرعت جریان 5L/min کارایی حدود %93، کاهش فشار تقریبا صفر و فاکتور کیفیت حدود 4. 5 نشان دادند که در شرایط آزمایشگاهی مطالعه حاضر به عنوان بستر کنترلی ذرات معرفی می شود.

در سال های اخیر کاتالیزورهای فرامتالوسن بر پایه فلزات واسطه انتهایی جدول تناوبی مانند، نیکل، آهن، کبالت، پالادیم، پلاتین رشد چشمگیری در پژوهش های صنعت پلی اولفین داشته اند. این فلزات با لیگاندهای مناسب فعالیت و ویژگی های خاصی را در زمینه تولید پلی اولفین ها نشان داده اند. کاتالیزورهای بر پایه لیگاندهای حجیم بیس ایمین معمولا بسته به نوع ساختار لیگاند و گروه های قرار گرفته در ناحیه ارتو لیگاند آریلی آنها رفتار بسیار جالبی را نشان می دهند.هرچه این گروه های قرار گرفته در ناحیه ارتو حجیم تر باشند، احتمال انجام واکنش های حذف هیدروژن b کمتر می شود. در این پژوهش، ابتدا لیگاند 1، -4 بیس(2، -6 دی ایزوپروپیل فنیل) آسه نفتن از واکنش 2، -6 دی ایزوپروپیل آنیلین با ترکیب آسه نفتن کینون تهیه شد. از واکنش لیگاند سنتز شده با نمک نیکل دی برمید، کاتالیزور 1، -4 بیس(2، -6 دی ایزوپروپیل فنیل) آسه نفتن نیکل دی برمید تهیه شد. ساختار کاتالیزور به کمک آزمون های IR و NMR شناسایی شد. سپس، ازکاتالیزور تهیه شده برای پلیمرشدن اتیلن استفاده شد. عوامل مختلفی مانند دمای پلیمرشدن، نسبت کمک کاتالیزور به کاتالیزور و فشار گاز اتیلن در پلیمرشدن مطالعه شد. یکی از روش طراحی آزمون (Box Behnken) برای به حداقل رساندن تعداد آزمون ها استفاده شد. بیشترین فعالیت کاتالیزور kgPE/molNih در فشار 5atm اتمسفر از مونومر اتیلن، [Al]/[Ni]=1000 و دمای پلیمرشدن 25oC درجه سلسیوس به دست آمد. برخی از پلیمرهای سنتز شده به کمک روش های DSC و 13CNMR شناسایی شدند. بررسی ها وجود شاخه های متیل فراوان را در ساختار برخی از پلی اتیلن های تهیه شده نشان داد.

کاتالیست نانومقیاس SBA-POM با اتصال کووالان پلی اکسومولیبدات جایگزین شده با Mn(II)، [PMnMo11O39]5‒ بر روی SBA-15 عامل دار شده با گروه های آمینی سنتز شد. نانوماده مزوپور SBA-POM با استفاده از روش های طیف سنجیگوناگون مانند FT– IR، XRD، SEM، BET و EDX شناسایی شد. نانوکاتالیست ناهمگن سنتز شده برای واکنش اپوکسایش الفین ها به کارگرفته شد که واکنش پذیری مناسب با بازده و گزینش پذیری بالا را در بیش تر موردها نشان داد. همچنین، نانوکامپوزیت ناهمگن تهیه شده از نظر شیمیایی پایدار بوده و برای بیش از 5 چرخه کاتالیستی بدون کاهش چشمگیر در فعالیت کاتالیستی مورد استفاده قرار گرفت. همچنین غیرفعال بودن محلول زیر صافی در واکنش کاتالیستی و نبود هیچ گونه مولیبدن در محلول واکنش نشان می دهد که فرایند کاتالیستی به طور کامل به صورت ناهمگن انجام شده است.

به دلیل تهدیدات شیمیایی و بیولوژیکی ناشی از حملات تروریستی نیاز به توسعه مواد خلاقانه و کاربردی جهت طراحی مواد جدید با قابلیت و کارایی بالا در جذب و تخریب عوامل شیمیایی فسفردار و گوگردی در محل ضروری به نظر می رسد تا از تهدید سلامتی پرسنل نظامی و غیرنظامیان در برابر این عوامل پیشگیری شود. در این مقاله نانوالیاف کامپوزیتی PAN/[POMo] با استفاده از فرایند الکتروریسی در شرایط محیطی بعد از بهینه سازی پارامترهای مختلف و تاثیر گذار بر روی نانوالیاف با میانگین قطر حدود 150 نانومتر تهیه شد. نانوالیاف مذکور قابلیت تخریب 2-کلرو اتیل اتیل سولفید و دی اتیل سیانو فسفونات را در دمای اتاق دارا می باشد به طوری که 2-کلرو اتیل اتیل سولفید در حضور این نانوالیاف و هیدروژن پراکساید بعد از حدود 2 دقیقه با کارایی و گزینش پذیری 100% به 2-کلرو اتیل اتیل سولفوکسید اکسید شد. دی اتیل سیانو فسفونات نیز به عنوان یک شبه عامل اعصاب در حضور نانوالیاف مذکور بعد از حدود 7 دقیقه با کارایی حدود 98% به ترکیبات غیر سمی تجزیه شد. نانوالیاف PAN/[POMo] قابلیت استفاده مجدد در هشت مرحله واکنش پی در پی را در تخریب عوامل شیمیایی بدون هیچ گونه کاهشی در راندمان از خود نشان داد.

کاتالیزورهای زیگلر-ناتای اولیه شامل ترکیبات مختلف بودند، همانند: (الف) مرکز فعال که اغلب از TiCl4 استفاده می شد، (ب) عامل آلکیل دار کننده مرکز فعال که برجسته ترین مثال آن ترکیبات تری آلکیل آلومینیم، به ویژه تری اتیل آلومینیم (TEAL) بود، و (ج) پایه کاتالیزور که رایج ترین آن MgCl2 بود. افزون بر این گونه ها، کمی پس از پیدایش کاتالیزورهای زیگلر-ناتا، باز لوئیس نیز به جزء مهمی در سامانه های کاتالیزوری زیگلر-ناتا تبدیل شد. این ترکیبات به طور عمده حاوی اتم های اکسیژن بوده و تعداد کمی از آن ها حاوی اتم نیتروژن هستند که الکترون دهنده نامیده می شوند. از الکترون دهنده ها برای ایجاد فضاویژگی و گزینش پذیری از راه اتصال در مجاورت مرکز فعال استفاده می شود. توسعه و پیشرفت الکترون دهنده های جدید در سامانه های کاتالیزوری زیگلر-ناتا از نقاط اصلی پژوهش در پلیمرشدن اولفین هاست. از اوایل سال 1970 تلاش های متعددی که در هر دو حیطه صنعت و آزمایشگاه انجام شده اند، نه تنها برای کشف الکترون دهنده های جدید با کارایی بهتر بوده، بلکه برای درک نقش آن ها در پلیمرشدن اولفین ها به روش زیگلر-ناتا اختصاص یافته است. در این مقاله تاریخچه این تلاش -ها، به ویژه پس از قرن بیست و یکم نشان داده شده است. ابتدا تاریخ تحولات کاتالیزور، به ویژه با تمرکز بر الکترون دهنده های صنعتی و پس از آن توسعه روندهای اخیر در زمینه استفاده از الکترون دهنده های جدید بررسی م ی شود. سپس، سازوکارهای پیشنهادی برای پی بردن به نحوه عملکرد الکترون دهنده ها در بهبود عملکرد کاتالیزور زیگلر-ناتا بررسی می شود. در آخر نیز نحوه غیرفعال شدن الکترون دهنده ها در محیط پلیمرشدن بحث می شود.

گلیسیدیل نیترات یک ترکیب پرانرژی ارزشمند از خانواده اکسیران ها است که به عنوان مونومر برای سنتز بایندر پرانرژی پلی گلیسیدیل نیترات مورد استفاده قرار می گیرد. در این مقاله تاثیر کاتالیزورهای متتل بر روی سنتز تک ظرفی گلیسیدیل نیترات از اپی کلروهیدرین بررسی شده است. هدف عمده در این تحقیق دستیابی به یک کاتالیزور موثر برای بهبود راندمان با استفاده از یک روش سنتز ساده، ایمن و قابل عملیاتی شدن است. برای این منظور کاتالیزورهای مختلفی در کنار نیتریک اسید رقیق به کار گرفته شد و نهایتا نتایج به دست آمده نشان داد که سنتز گلیسیدیل نیترات در حضور نانو کاتالیزور Fe3O4 با ترین راندمان (%(72 را نسبت به سایر کاتالیزورها موجب می شود. در نهایت محصول سنتز شده توسط طیف سنجی IR و 1H NMR شناسایی گردید.